Een verkenningstocht. Verborgen tussen de muren van de douchecabine glijdt een vinger, misschien wel twee, richting het onderstel. Gladjes vloeit water en douchegel over de helling van de billen, wijst de weg. Voorzichtig één vinger erin, en dan een beetje roeren. De flexibiliteit testen, kijken waar het van gemaakt is. Zacht vlees geeft gemakkelijk mee. Dit is dus mijn kontgat, denk je dan. Een onmiskenbaar vreugdevol fenomeen.
De mens is een nieuwsgier. We zijn uitvinders, ontdekkingsreizigers, onderzoekers. Gedreven door een sterke drang naar nieuwigheid zoeken we de grenzen op van wat mogelijk is. In alle vormen, waarbij met een vinger in de poepert roeren zich ergens onderaan de ladder bevindt als we denken in termen van excentriciteit. Of goorheid, hoe je het maar wilt zien.
De nugget, al beschikt het over een rijk innerlijk leven, wordt gereduceerd tot object
Ik kwam van de week iets tegen waarvan ik nog steeds moeilijk slaap, nugget-porno. Kipnuggets, je kent ze wel, gore gefrituurde kippenbaby’s. Goed, hou die vorm in gedachten. Stel je nu een menselijk lichaam voor, maar dan zonder armen en benen. Ja, ben je er? Lijkt best op elkaar, hè? Vandaar de term.
In deze bizarre pornocategorie, die je zelf prima kunt googlen, wordt de actrice zonder ledematen op een pornopik getrokken. De mannelijke acteur heeft vervolgens seks met de romp, of iets dat op seks lijkt en voilà: porno. Ik stel me zo voor dat de nugget in kwestie overal naartoe getild moet worden. Tussen de scènes door even naar het toilet. Wat water uit een beker met rietje. Sperma dat keurig met een doekje van het gezicht wordt geveegd. De nugget, al beschikt het over een rijk innerlijk leven, wordt gereduceerd tot object. Een pocketpussy met hartslag.
Nu ben ik als doorgewinterd internetbezoeker heel wat gewend. Al sinds ik in mijn tienerjaren voor het eerst seks en tieten intikte, via een eerste bezoek aan viezeplaatjeswebsite Rotten tot aan het darkweb.
Toch lijkt het me verstandig om te pleiten voor een paar grenzen in ons ontdekkingsdenken
Oekraïense liquidatievideo’s met drilboor, in brand gestoken katten, wapen- en mensenhandel. Met een paar klikken op het scherm te krijgen. Allemaal even afgrijselijk, maar blijkbaar net zo goed onderdeel van het menselijk handelen en denken.
Toch lijkt het me verstandig om te pleiten voor een paar grenzen in ons ontdekkingsdenken. Misschien géén porno maken over mensen zonder ledematen, om maar eens ergens te beginnen. Daar knapt de wereld al een stukje van op.
Om op een vrolijke noot te sluiten: als je de handpalmen tijdens het aftrekken ritmisch langs de zijkant van de penis wrijft, heet dit een campfire. Alsof je je handen warmt aan het vuur. Snap je? Is toch mooi. Kan ik weer héérlijk op slapen.
Foto: Pete Jelliffe
