‘Met zoiets naar buiten komen, maakt je ook sterker’

Zand Erover vertelt aangrijpend levensverhaal Trea Alers

HOOGKERK/RODEN – Trea Alers staat voor het hoogtepunt in haar carrière. De actrice vertelt in haar theatermonoloog Zand Erover een aangrijpend verhaal over seksueel misbruik. Het verhaal is autobiografisch, confronterend en bij vlagen ronduit emotioneel. Maar het is ook een verhaal van kracht, hoop en doorzettingsvermogen. Deze week viert ze haar première in Theater de Winsinghhof. In haar repetitieruimte te Hoogkerk concludeert Alers gelukkig te zijn. ‘Dat ik de kans krijg dit te doen, in alle oprechtheid mijn verhaal mag vertellen, dat maakt mij tot een gelukkig mens.’

Zolang Alers bestaat, houdt ze al van toneel. Als het aan haar lag vertrok ze op jonge leeftijd naar Amsterdam, om aan de Toneelschool haar kans te wagen. ‘Het werd me eigenlijk uit mijn hoofd gepraat’, blikt  ze terug. ‘Te veel beren op de weg. En dus bleef ik amateur.’

Via schooltoneel en cabaret timmerde ze op haar eigen tempo aan de weg. Ze viel meermaals op en maakte leuke uitstapjes, waaronder het tv-programma Medisch Centrum West. ‘Die uitstapjes smaakten naar meer’, zegt Alers. ‘Op een bepaald moment viel ik op bij regisseur Albert Secuur. Voor een amateur toch haast het hoogst haalbare. En later kwam het contact met acteur en auteur Nico van der Wijk.’

In gesprek met Van der Wijk floepte Alers er zomaar uit dat ze nog wel een spraakmakend verhaal voor hem had. ‘Voor ik er erg in had, was het al gezegd. Op het moment dat ik hem dat vertelde, wisten mijn man en kinderen er nog niet veel van. Ze wisten wel iets, maar niet het fijne. En opeens ging ik dat allemaal vertellen aan een voor mij totaal onbekende man.’

Het verhaal kwam eruit. Soms met horten en stoten, soms opmerkelijk soepel, maar vaak met een hele hoop emotie. Op haar achtste werd Alers misbruikt door haar buurman. Het voorval zou haar hele leven op een bepaalde manier beïnvloeden.

 Het schrijven werkte therapeutisch, voor Alers was het hoog tijd dat haar verhaal gedeeld werd. ‘Het was een jaar waarin veel samen kwam. Ik ging in therapie, vertelde mijn verhaal en liep een stiltetocht in Jordanië. Die tocht zou uiteindelijk een rode draad in mijn voorstelling worden.’

Alers voelde dat het moest. Ze moest ergens heen met haar verhaal. Werken aan zichzelf. ‘Ik merkte te vaak dat ik op toneel niet het onderste uit de kan kon halen, omdat ik niet vrij was in mijn hoofd. Je moet op het toneel vrij zijn van alles. Dat was ik niet. Iets hield mij tegen. Ook daar hielp het vertellen van mijn verhaal tegen.’

Nadat Alers haar verhaal deed, ging Van der Wijk bezig met het stuk. ‘Hij schreef het stuk zo goed op, dat was heel bijzonder. Hij heeft mijn woorden en emoties perfect vertaald.’

Uiteraard moest de actrice ook haar man en kinderen op de hoogte stellen van het verhaal. Het hele verhaal. Ook dat was best moeilijk, al werkt de steun die Alers ontvangt als een geweldige duw in de rug. Haar man noemde het ‘heel heftig’. ‘Maar hij zei ook dat het integer en mooi geschreven was en dat ik er gerust het toneel mee op kon. Nu het dichterbij komt, merk ik dat de zenuwen toenemen.’

De try-outs verliepen goed, al merkte Alers hoe beladen het onderwerp is. ‘Er werd gehuild in het publiek. Niet zo gek, met zo’n onderwerp, maar ik heb juist ook geprobeerd het luchtig te houden. Nee, het is geen komedie, geen klucht. Maar het is ook niet zó zwaar dat er niets aan humor in zit.’

Voor Alers is dit autobiografische project haar meesterwerk. ‘In ieder geval mijn grootste project ooit. Alles zit er in. Het is wel lastig dat je nu jezelf speelt, in plaats van een personage. Heel spannend. Ik sluit niet uit dat ik het soms best moeilijk zal krijgen tijdens de voorstelling.’

Anno 2020 is Alers een gelukkig mens. ‘Ja, absoluut’, klinkt ze vastberaden. ‘Dat ik de kans krijg dit te doen, in alle oprechtheid mijn verhaal mag vertellen, dat maakt mij tot een gelukkig mens. Er zit heel veel trots bij.’

Metoo

Nog voor de Metoo-beweging op gang kwam, schreef Alers al aan haar eigen verhaal. ‘Even ben ik bang geweest dat men zou denken dat ik wilde profiteren van de Metoo-beweging. Maar uiteindelijk vind ik het vooral heel mooi dat steeds meer vrouwen naar buiten komen met hetgeen hen is overkomen. Ik hoop ook echt dat dit vrouwen helpt, net zoals mijn show vrouwen zou kunnen helpen. Met zulke dingen naar buiten komen, maakt je ook sterker.’