'Elke keer wanneer ik over houtskool vertel borrelt mijn enthousiasme weer op. Aan houtskool kun je zo goed zien dat het eens een takje was, de kern van het hout zichtbaar in het tekenmateriaal. Tijdens het tekenen wordt dat takje al snel korter, valt uit elkaar en laat een zwarte lijn of een vlak na. Er ontstaat iets nieuws met een grofkorrelige structuur, dat zelfs na goed fixeren nog uit te vegen is. Houtskool heeft zowel de kracht van het zwart en de kwetsbaarheid ervan in zich. Dat is wat ik zoek en graag wil uitdrukken in mijn beeldende werk, kwetsbaar en sterk tegelijk.'  uit de inleiding van het boek: houtskool, jan 2020

Toen het houtskoolpigment, gevonden op een archeologische opgraving waar ik al jaren mee werkte opraakte, viel me op dat de wilgenhoutskool die ik kocht zo zwart en compact was. Ik las hoe in de 15de eeuw houtskool van verschillende houtsoorten gestookt werd, met nuances in zwart als resultaat. Daarmee startte voor mij een nieuw project.  

Met de zelfgestookte houtskool als basis sloeg ik begin 2016 een nieuwe weg in: niet de uiterlijke wereld als inspiratiebron, maar mijn innerlijke landschap. Tekeningen ontstonden soms met afdrukken van mijn handen als afdrukken van het leven. In stille concentratie reageerde ik op wat er voortkwam vanuit mijn eigen bewegingen, vanuit lichaam, hand en oog; waarin thema's als vergankelijkheid, afscheid en ruimte een rol speelden.